we zijn weer thuis

Na een paar mooie weken in Scandinavië zijn we weer thuis en begint het gewone leventje weer vorm te krijgen. Na het verbijsterende ongeluk van het vliegtuig boven Oekraïne lijkt het zo onnozel om blogjes te schrijven over handwerken. Het was al onthutsend zoiets op vakantie mee te maken en er in Zweedse kranten met moeite wat over te lezen. We dachten aan Mirjam, die in Japan zat en altijd met goedkope vliegtickets reist, maar dit keer koos voor een iets duurdere ticket omdat ze niet over Rusland wilde vliegen…

O,o, het is een ramp en dat blijft het. Gelukkig is het niet nog groter geworden, zijn we niet een oorlog in gezogen dankzij de manier van reageren van onze regering. Maar intens verdriet kwam wel boven toen we eenmaal thuis bij uitzending gemist alle beelden zagen. Daar waren we een tijd stil van.

Mirjam is gelukkig weer heelhuids terug uit Japan en kreeg een stapeltje stof voor mij mee van Azusa haar moeder. Uit waardering voor mijn werkjes. Wat attent en lief. Zij naait ook graag en veel, maar maakt vooral kleding.

Het zijn allemaal yards. Een stuk stof was schuin afgebiesd en van iets ander materiaal dan katoen, bedoeld als omslagdoek, maar die staat hier niet op de foto. En van Mirjam kreeg ik ook een paar stoffen, waaronder een met paardjes. Daar houd ik van. Het zijn kleinere stukken, fat quarters ongeveer. Ik ben er wat blij mee!

Ik kan voorlopig wel vooruit en heb al wat plannetjes. Sterker nog, ik ben al aan wat dingen begonnen. Vlak voor de vakantie dacht ik nu eens lekker ongecompliceerd met m’n naaimachine te gaan naaien. Ooit had ik tal van kleine stukjes kinderstof uit een serie van Aneela Hoey gekocht en ik had bovendien Maria tijdens een quiltweek eens een top zien maken van een ninepatch die door midden werd gesneden en daarna weer aan elkaar werd genaaid. Dat leek me wel wat om met de kinderstof te maken. Dus, zo gezegd, zo gedaan.

En nu ben ik dus zover dat ik een achterkant en tussenlaag er aan kan naaien en dan doorpitten en de rand er aan naaien. Die ligt er nu voor het oog even tegenaan geschoven.  De rand wordt straks dubbel gevouwen en wordt dus half zo breed, want nu overheerst die het beeld wel wat.

In de Quilt & zo van een tijdje terug stond een quilt “Drijfhout en kiezels”. Eenvoudig, maar de quilt sprak me wel aan. Eigenlijk wel iets voor een van onze zoons, Matthis, die van zeilen houdt en vaak op het water is te vinden. Hij zit weliswaar niet om een dekentje te springen, want hij heeft het zelden koud, maar gewoon over bank of bed leggen kan toch ook? De stoffen van de quilt uit het blad vond ik wel mooi, maar deze zijn hier niet voor handen en ik heb er blauwtinten voor het water bij gezocht. De top zit in elkaar. Met veel plezier grote blokken aan elkaar genaaid en dan weer doorgesneden. Ik begin het te leren. Eerder durfde ik niet door te snijden wat ik met moeite zo precies had genaaid! Nu nog stof voor de rand en de achterkant zoeken.

 Deze quilt wil ik proberen machinaal door te quilten met een meanderpatroon. Nog nooit gedaan, dus dat wordt nog oefenen. Maar zie de foto van het meanderen, het wad bij Hollum. Dat is toch mooi en past denk ik wel goed bij deze quilt.

Voor een van de Japanse stoffen heb ik een idee opgedaan uit een quiltblad dat ik meenam uit Duitsland. Het blad is net nieuw, dit is het tweede nummer.    De quilt met blokken ga ik proberen te maken met de naaimachine en ik ben al voortvarend begonnen stof bij elkaar te zoeken en te snijden. (ook doosjes van de Chinees gespaard, reuze handig).

 

Wel even jammer dat de vakantie voorbij is zeg, de tijd vliegt. Ik hoop dat ik tijd vind om alles verder af te werken en te maken.

En de randjes? Zucht…, nog steeds loop ik achter. Nog steeds ± vier weken. En nu van mijn lamp met helder licht de trafo is doorgebrand en ik eerst op zoek zal moeten voor een nieuwe goede lamp, ben ik bang dat ik de achterstand voorlopig niet inloop. Nou ja, het borduurwerk loopt niet weg en de patroontjes print ik trouw uit. Dat kan best nog goed komen.