Quiltfestival Luxemburg

Op de terugreis van ons weekje naar de Elzas zijn we een paar dagen naar Luxemburg geweest en hebben daar onder andere een dag doorgebracht op het Quiltfestival.                                                                                  We begonnen in Wilwerwlitz, in het Dorpshuis zeg maar, met op de begane grond quilts van de plaatselijke quiltgroepen  (oa Quilt-Grupp Kiischpelt) Deze foto’s zijn van dorpjes in de stijl van Hundertwasser en een klein quiltje van een landschap, maar er waren ook quilts met een thema als Japanse kimono’s of reclameaffiches (cotton-house-quilters).   Dit kamerscherm vond mijn man een geweldig idee…. “kun jij zoiets ook maken Hil?” Eh…mmm…?                                                                                 De “quiltzuilen” om het publiek naar de ingang van de tentoonstelling te trekken stonden ’s morgens nog binnen, maar ’s middags zagen we ze toch buiten in volle glorie staan. In een andere ruimte op de begane grond zagen werk van Marijke van Welzen, de draagbare jassen, maar ook een paar wandklquilts.                                                                                                                  Deze vond ik vrolijk en verrassend, ik kende alleen het art2wear werk tot nu toe. In het dorpshuis kwamen we Mien tegen, ze was met een groepje quiltvriendinnen ook een dag naar het festival. Dat elkaar tegenkomen ging de hele dag door, vermakelijk en gezellig, we wisselen dan steeds even kort informatie uit over wat we net aan prachtigs gezien hadden. In de bovenzalen van het gebouw was ruimte voor tentoongesteld werk van Danny Amazonas, groot overrompelend kleurrijk werk en sterk contrasterend met het werk van Wil Fritsma en Denise Labadie.                  

Er was nog een aparte bovenruimte met werk van Nancy Prince. Ze borduurt min of meer met de naaimachine en liet het publiek zien hoe dat in z’n werk ging.                                                                Verbluffend hoe fijn werk het is en hoe groot zo’n wandkleed. Het deed ons denken aan schilderijen van primitieve schilders. Op de bovenste foto kun je zien dat het demonstreren van hoe je zoiets maakt te volgen is door achter haar te staan en mee te kijken, maar voor haar is een laptop geplaatst en daarop kun je de naald van de naaimachine ook volgen en een beeld krijgen van wat de naaister ziet en doen. Bijzonder leuk om zo te zien. We besloten vervolgens met het pendelbusje naar Lellingen te gaan naar de schuur met Sterrenquilts van een quiltgroep uit Luxemburg (stad), werk van Ilona Kettler, en er is aandacht voor “UpCyclen” van Benu (hergebruik van stof); een van de quilts is van overhemdmanchetten.                                    Ongelofelijk, het beeld van de quilt geeft niet direct prijs dat alle blokjes bestaan uit steeds vier manchetten met de knoopjes er zelfs nog aan! Bij de ingang van de schuur zie je het al, allemaal hangende sterren en allemaal quilts met een of meer sterren. Het is ondoenlijk alle quilts te fotograferen en op dit blog te laten zien. Het is zo veel en er is zoveel moois.  (o.a. Bij newfoundlander-quilten-fotograferen.blogspot.nl is ook een verslag in acht delen gemaakt, met veel foto’s voor de liefhebbers). In de kunstgalerie was Ineke van Unen met een keuze uit haar werk.                                                                                               Het aardige van dit soort festivals is dat de mensen, van wie werk tentoongesteld wordt, er bij zijn en het leuk vinden er over te praten en uit te leggen. Nu heb ik dat vouwwerk vaker geprobeerd, in een cursus en middels een uit de bieb geleend boek, maar zo mooi en met die verschillende kleuren….. juist ja, hoe krijg je het voor elkaar. Ineke legde haar werkwijze uit en vertelde er veel omheen. Het blijft steeds ontwikkelen, je werkwijze ondergaat telkens veranderingen en vernieuwt zich. Gewoon doorgaan, blijven proberen. Na de koffie in het plaatselijk cafeetje gaan we naar de Mathaysschreier, een grote boerenschuur, met werk van Anne van den Heuvel en een groep moderne quilters uit Hongarije.                        

Met de quilters uit Hongarije hebben we ook een gesprekje. De groep bestaat zo’n tien jaar en hebben geregeld tentoonstellingen. Leden van de groep komen uit verschillende plaatsen in Hongarije en een aantal keren per jaar komen ze samen in Budapest. De quilts, vooral om op te hangen en naar te kijken en verschillend van formaat, vind ik erg mooi en zorgvuldig gemaakt. Eigenlijk overwegend meer artquilts dan moderne gebruiksquilts.     En de stagiaire van Anne van den Heuvel vertelt enthousiast dat hij niet gedacht had textiele werkvormen zo inspirerend te vinden. Op school (St.Lucas in Boxtel) had hij er maar weinig mee gedaan, maar nu wilde hij zich er verder in verdiepen en mee aan de slag. Hoe leuk om te horen is dat! In een schuur was er meer traditioneler werk met stoffen uit de Pondicherry collectie van de groep Stoffwiessel en iemand had daar alleraardigste olifantjes van gemaakt.  Ze waren te koop, maar ik heb me ingehouden.             

De quilt op bovenstaande foto vond Peter mooi een eerst dacht ik o, o, hexjes, maar bij nader inzien zie ik ook wel het aardige van hetzelfde patroon met verschillende monochroom groene kleuren, de kracht van de eenvoud. Doordat er zoveel te zien is raak je echt wel overvoerd af en toe. Bij het kleine kerkje zou de pendelbus naar het volgende dorp staan en na een kijkje in de kerk met werk van Martine Apaolaza uit Frankrijk                                                zijn we naar Pintsch gegaan. We werden afgezet voor de Donatuskapell en daar zagen we het bijzonder fijne handgemaakte borduurwerk van Nadine Igot uit België. Direct in de buurt van de kapel was ook de grote tent met allerlei winkeltjes. We zijn er snel doorheen gelopen, ik heb precies een Homespun die ik al een tijdje zocht kunnen kopen, maar Peter  vond al die stofjes kijken maar niets. Vanuit de tent naar de kerk lopen, de berg af en ondertussen beginnen we toch wel zin te krijgen aan een hapje en een drankje….                                                                Ik zie wel een terrasje met mooi uitzicht, maar helaas geen catering, daarvoor moeten we iets verderop zijn in het cafeetje tegenover de kerk. Eenmaal aan de koffie zie ik Pieternel het cafeetje binnen stappen. Wat leuk! Ze is met haar man een dagje uit en zo zitten we met ons vieren gezellig even te praten, uit te rusten en bij te tanken, terwijl we weer gepasseerd worden door het gezelschap van Mien. Met vernieuwde energie stappen we later de kerk van Pintsch in waar een tentoonstelling is van Russische quilts.            

Er zijn prachtige quilts bij, het verhaal van de Vuurvogel en een leuke glimlachende Babouschka met een mooie afwisselende rand spreken me wel aan. We moeten weer terug de berg op naar het pendelbusje om naar het laatste dorp Enscherange te gaan. Het systeem van pendelbusjes draait goed. Ze komen zeer frequent en rijden steeds een rondje en je kunt meestal direct mee. In Enscherange stappen we uit bij de Rackesmillen                                                           Een oude watermolen, die gerestaureerd wordt en waar nog steeds meel wordt gemalen. Er is een tentoonstelling van moderne quilts en textielkunst van de groep Haus 18 uit Duitsland. Natuur, mens en architectuur vormen uitgangspunten voor hun werk waarbij ze zowel van traditionele als experimentele technieken gebruik maken. Er mogen wel een paar foto’s gemaakt worden, maar ze willen geen hele reportages op social media. Het werk vond ik erg mooi en er is veel te zien; twee foto’s       

en een foto van de zolder, een mooie speciale en lichte tentoonstellingsruimte. Peter vond de molen bijzonder om te zien. Onze weg vervolgd naar de kerk waar een tentoonstelling was van quiltgroep Happy Quillows uit Godbrange, meer traditionele quilts.                                                                                  Het was al vier uur geweest en we hadden de rest van de tentoonstelling in Wilwerwiltz nog niet gezien, dus snel naar het pendelbusje. Helaas zat deze geregeld vol aan het eind van de dag. Gelukkig kwamen ze steeds weer aanrijden en bij het vierde busje konden we mee terug naar Wilwerwiltz. We hebben daar nog een bezoekje gebracht aan de kerk, de school, de quiltakademie en tot slot aan de Scheier. Daar zagen we de quilts van Ellen Remeijnse uit België. Nu levensecht en groot in plaats van een foto op de website                                                                Ze waren mooi en pasten goed in de toegewezen ruimte. Maar het was wel het laatste onderdeel dat we zagen vlak voor vijf uur en sluitingstijd. Maar goed ook, want we waren nu toch wel moe van het vele kijken en indrukken opdoen. Eigenlijk, goedbeschouwd, is het wel wat veel voor op een dag. Terug naar Hollenfels waar we verbleven en lekker gegeten bij de pizzeria, terugkijken en nagenietend van een prachtige dag!