Nieuwe rand

Nu ben ik wel even op dreef geraakt met dat stapeltje van mij. Het zou zo gaan dat je een werkje van je stapeltje van de 17 pakt, bij het project “17 in 2017”, en daar gedurende ± drie weken aandacht aan geeft, het in handen hebt en er aan bezig gaat. Oef, m’n gedachten gingen helemaal “spinnen” bij al die werkjes, maar na de opmerking van Francoise heb ik het quiltje met de viooltjes er tussenuit gehaald en opgepakt. Hier is toch wel iets aan te doen de komende drie weken?                                                                Het probleem was het doorquilten, dat is niet goed gegaan. Maar weer uitgehaald en nu rustig kijken en nadenken. De maten en uiteindelijke afmeting kloppen wel zo’n beetje, hier en daar een paar millimeter verschil maar dat valt mee. Ik wilde het eigenlijk doorquilten met zo’n raster, maar dat is geen goed idee. De eerste uitvoering was onregelmatig en op de bovenstaande foto is de tweede uitvoering te zien. Ook niet mooi. Wat me vervolgens opvalt is dat de rasterlijnen helemaal niet mooi lopen doordat het niet samengaat met de lijn van de gieter, d.w.z. de tuit van de gieter maakt een andere hoek en daardoor lijken alle lijnen scheef te zitten. Kortom, het rasteren is hier niet alleen te grof en niet mooi uitgevoerd, maar ook geen goed idee. Het rasterpatroon gaat nooit echt mooi harmoniëren  met het quiltpatroon. De stof maar weer zo goed mogelijk vlak gemaakt en gestreken. Nu, een ander idee dus en ik denk vervolgens over te gaan op het echo quilten. Dat gaat goed. Eerst precies om de gieter en de bloemetjes heen en dan met ongeveer een voetbreedte ertussen weer rondom doorstikken, enz. Bij het enz. werd het, voor zover het te zien was, steeds lelijker om na nog twee rondes stikken te stoppen. Ik ben geen “kei” in bochtjes naaien. Dit heb ik weer uitgehaald, het werd veel te druk met al die rondingen. He, vervelend. Wat nu? Na een nachtje slapen heb ik besloten het quiltje maar net zo door te stikken als het quiltje met de vliegtuigjes voor Cordi- atelier, want dat lukt me tenminste. Het is niet opzienbarend, maar wat mij betreft kan het er nu mee door.                                                                De bies er nog om en dat gaat snel en gemakkelijk in een keer. Eigenlijk moet er nog tunnel aan en een label. En het quiltje moet zeker gewassen worden, want het witte van de ondergrondstof is helemaal groezelig geworden, maar om een foto te maken heb ik het even opgehangen. Pfff, ik ben maar wat blij dat ie al zover af is. Toch wel leuk, zo’n maarts viooltje in huis! Bijna 1 van de 17 van de lijst geschrapt.

Met de grote oranje quilt ben ik op stap geweest naar de Quiltpuzzel. De banen met de nine patch blokken zijn aan het middenstuk gezet en nu is de laatste rand aan de beurt. Welke stof ik daarvoor zal gebruiken weet ik niet goed, maar bij Angela barst het van de stoffen. Keuze genoeg, dat wel, maar of het dan gemakkelijker wordt? Na een aantal pogingen passen, kijken en meten, komen we er gelukkig wel uit!                                                                                                           Had ik aanvankelijk een groene stof met klein werkje in gedachten dan heb ik dat laten varen voor een stof waarin zowel oranje als groen terug komen. De onderste stof, groen met een klein onregelmatig wittig stipje, wordt de bies. Met deze quilt kan ik weer verder.                                                                 Ook mocht ik nog een paneeltje uitzoeken en bovenaan lag een kalkoen. Wat grappig! Het deed me denken aan een theemuts die we vroeger hadden, een kip. De kip is door de tand des tijds vergaan en we hebben nu een hond als theemuts. Deze kalkoen is een deurhanger voor thanksgivingday. Die ga ik nog eens maken, dat kan misschien zo tussendoor eens als het quilten me weer even te machtig wordt….