Hup met de feestelijkheden

Bij ons begint januari direct na nieuwjaar met een verjaardag. Onze jongste zoon werd 21 dit jaar. Hij had eigenlijk niet een duidelijk verlanglijstje, dat komt vaker voor, maar daarom niet getreurd. Er is tot aan nu steeds wel wat leuks te vinden geweest om aan hem te geven. Ook nu.  Zo eens in z’n kamer rondkijkend, zag ik een paar kussens die wel een nieuw jasje konden gebruiken. Een vierkant kussen en een rolkussen. Voor de laatstgenoemde had ik jaren terug eens een hoes gemaakt, maar die ziet er nu niet meer zo florissant uit. Surfend op internet zag ik een leuk patroon voor een vierkant kussen en daar ben ik mee begonnen. Tekenen, stof bij elkaar zoeken, paper piecen en alle verschillende delen in elkaar zetten….                                                                             om dit blok vervolgens nog eens drie keer naaien. Dan nog een achterkant, enveloppe model, en een bies er omheen maken. Dit lukte allemaal in de kerstvakantie zonder dat Hidde het zag…                                                                                                            Zo is het hoesje uiteindelijk geworden en Hidde vond het mooi. Voor het rolkussen was ik ook lekker op dreef, maar het patroon dat ik daarvoor koos, bleek wat bewerkelijker en is nog niet af. Ik zou reepjes stof in banen witte stof naaien, zodat er een grote lap ontstaat als basis voor de hoes. Van deze lap maak ik dan een koker door een rits tussen de boven en onderkant van de lap te naaien en aan de beide uiteinden van de koker een rond stukje stof te naaien. De lap ontstond na een paar middagen naaien wel, maar de maat van de lap pakte anders uit dan gedacht en berekend, en daar kwam dus de kink in de kabel.                                                                De breedte was ietwat te breed en de hoogte was duidelijk te krap om een koker te maken waarin het kussen zou gaan passen. En terwijl ik stond te denken en te puzzelen komt dochter binnen en vindt het een mooie top voor een quiltje….. Een kussenhoes?….nou…. kun je niet een andere hoes maken…. Tja, zo sloop de twijfel er natuurlijk verder in. Kortom de hoes voor het rolkussen laat nog even op zich wachten. Hidde vindt het niet zo erg gelukkig. Ik heb nieuwe stof gekocht en het komt echt een keer goed binnenkort!

Ondertussen snel door met een cadeautje voor een pasgeboren baby’tje. Daar had ik iets voor gekocht, maar ik vind het ook leuk om iets te geven wat speciaal voor het baby’tje is gemaakt. Zo ben ik aan een slabbetje begonnen.                                                                                                                    Het is zeker lang geleden dat ik een slabbetje maakte, maar het is toch wel een leuk werkje. Er zijn heel grappige patroontjes te vinden. Deze is het geworden voor kleine Mink.

En in de laatste week van januari is dochter jarig. Zij heeft altijd een uitgebreid lijstje met van alles er op. Ze had bij mij een tas zien staan, waarmee ik bezig ben om af te maken, en die zag ik er zelfs op prijken. Nu is deze wat bewerkelijk en nog niet af.                                                                                Wordt aan gewerkt en als die klaar is kan die richting dochter. Eerst heb ik maar een muts gebreid, ook op de verlanglijst. Dat leek me slimmer, omdat het nu soms nog zo koud is.                                                            Het is ook al enige tijd geleden dat ik iets breide en met vier pennen breien is helemaal historie, maar kennelijk verleer je zoiets niet. Alleen het minderen kostte even wat gepieker over “hoe deed ik dat ook al weer”. Dat is goed gekomen,                                                                 Mirjam heeft ‘m al in gebruik. De muts is ietwat ruim uitgevallen. Misschien gaat ie als ie nat wordt nog iets in elkaar, maar tot aan nu vond Mir het geen probleem.

Door een fikse ontsteking onder een kies moest de kies er uit, zo werd besloten na een tandartscontrole. Oef, wel even een paar vervelende dagen en ik dacht om de zinnen te verzetten ‘kom, laat ik eens lekker aan m’n vrolijke oranje quilttop verder werken’. De randen met four patch blokken had ik inmiddels klaar en deze zou ik er mooi aan kunnen zetten zo ter afleiding van de pijn in m’n mond.                                                              De quilttop op de grond uitgelegd en het ziet het er zo uit. Ik heb, me van geen kwaad bewust, de banen vastgezet. Toen ik vervolgens op zou meten hoeveel stof ik nodig denk te hebben voor de volgende baan, zag ik pas de fout. De four patch blokken aan de zijkanten links en rechts moeten een slag gedraaid, zodat de vier kleine blokjes op een rij allemaal een richting op lopen. Dat vond ik juist zo leuk aan het patroon! Oei oei, de zijkanten maar weer los gemaakt om het opnieuw en nu goed te doen. Waar ben ik tegenwoordig helemaal zonder m’n tornmesje! Nou ja, het hele karweitje heeft desondanks wel doel getroffen, want m’n aandacht verlegde zich meteen goed naar het naaien. De pijn in m’n mond is nu gelukkig over, de ontsteking is bijna verleden tijd en over een paar maanden kan de tandarts aan de gang met een brug.