1 december

Vandaag is het 1 december, de sluitingsdatum voor de quiltwedstrijd “Heel Holland quilt”. De wedstrijd was begin van de zomer uitgeschreven door Cordi-atelier in Groningen vanwege het veertigjarig bestaan van de winkel. Quilters, die eraan mee wilden doen, konden bij Cordi-atelier een pakketje ophalen. Daarin zaten drie lapjes stof die gebruikt dienden te worden in een quiltje van 40 bij 40 cm groot. Verder was het vrij om te maken wat je wilde.  Nu doe ik zoiets eigenlijk nooit. Ik word normaal gesproken al wat zenuwachtig van deadlines, maar in een liefhebberij en bezigheid juist om te ontspannen is het niet prettig om te stressen. Nu was het anders. De winkel van Anni ligt in de Oranjewijk in Groningen, precies in de buurt waar mijn broer woonde. Tijdens de periode van zijn ziekte kwam ik geregeld even naar de winkel en dat gaf moed en beurde op. Al die  mooie stoffen, die kleuren, leuke boeken, projecten om te maken en gezellig contact, daar denk ik gelukkig aan terug. De Oranjewijk is ook de buurt waar ik naar de basisschool ging; ik leerde er, behalve de gebruikelijke schoolvakjes en m’n lievelingsvak tekenen, ook handwerken en naaide indertijd Barbie kleertjes met m’n schoolvriendinnetjes. Het was dus eigenlijk wel een aardige uitdaging om juist hier aan mee te doen met een quiltje. Zou dat gaan lukken?                                                                                                                                                  Vorige week heb ik mijn quiltje ingestuurd. Op de foto de achterkant. Na 14 januari kan ik pas de voorkant laten zien, dan is de open dag in Cordi-atelier en worden de winnaars bekend gemaakt en de quiltjes tentoongesteld. Het blijft nog even een verrassing hoe de voorkant is geworden. Het quiltje is goed aangekomen, zo mailde Anni me. Mooi op tijd, dat is tenminste gelukt. Wat de jury er van vindt? Ik ben benieuwd. Ik heb pardoes een appliquatietechniek gebruikt die ik net in oktober op de cursus heb geleerd. Het ging bijna nog verkeerd, omdat ik vergeten was dat het in spiegelbeeld moest. Dat maakt in dit geval uit! Verder wat paperpiecing, borduren en het quiltje machinaal doorgequilt. Iets wat ik ook niet vaak doe….  “Ze” zeggen dat oefening kunst baart, maar hoeveel oefening heb ik wel niet nodig? Afijn, het is een affo!

Ondertussen ben ik nog steeds met de hand een kerstquiltje, de Twelve days of Christmas, aan het doorquilten. Bijna klaar. En dan de rand er nog om.                               Er zijn wel een paar dingen afgekomen die ik dit jaar ben begonnen. Het borduurwerkje van de kippen en het Roodborstje op de lapjesmand, een patroon gekocht op de ATT van                  Vlijtig Liesje. Het is een klein schilderijtje geworden. Van een applicatie oefening bij de quiltcursus van oktober dit jaar, twee Dalarna paardjes, heb ik een kussen gemaakt.                                                                                     

En ik heb de ooit begonnen New York beauty blokken maar eens uit de schoenendoos gehaald. Ze waren er in terecht gekomen, omdat ik er niet tevreden over was en niet direct wist hoe ik het anders zou kunnen maken. Op de tentoonstelling in Maastricht zag ik een mooie quilt hangen met het New York beauty patroon en trof ik bovendien bij een winkel een stofje aan uit de stofserie die ik indertijd gebruikte. Ook van Corrie kreeg ik foto’s toegestuurd met onder andere een New York beauty. Dat maakte toch wat los, dus heb ik alles weer tevoorschijn gehaald.                                                                                 Tjonge, wat is het lang geleden dat ik dit onder handen had! En o, o, wat is dat wennen, al dat oranje….. Ik heb van alles uit elkaar gehaald wat me niet beviel en zo bleef ik met losse patroondelen zitten. Geen “overall patroon”. Wat nu? Zo uit de losse hand een patroon namaken van een foto, omdat de quilt in Maastricht zo mooi was, is veel te moeilijk. Dus maar eens bladeren in allerlei oude quiltbladen.  M’n oog viel op een cover van een oude quiltmania. Een pastelkleurige quilt met in het midden een cirkel zoals ik had gemaakt. Na wat lezen, kijken en meten heb ik het patroon gevonden waarmee ik de quilt ga proberen af te maken. Het oranje spat me tegemoet. Heftig, maar ook heel vrolijk. Zeker nu we af en toe van die grijze, saaie dagen hebben. En het begint te wennen. Af en toe verwondert de kleur me, vooral in combinatie met andere kleuren, maar ik leer er steeds beter mee om te gaan.                                                                                                                          Deze foto is op een sombere dag genomen en eigenlijk te donker. Er zijn al weer twee randen om heen gekomen. Nog twee randen te gaan. De quilt wordt wel groot, 195 bij 230 cm. Zo’n grote quilt heb ik nog nooit gemaakt, maar ik kan nu niet weer het patroon gaan veranderen. Dat leidt alleen maar tot gepuzzel en ellende. Binnenkort eens zien of ik het geheel zoal het nu is op de foto kan krijgen.