Op mijn werktafel staat een kartonnen tasje “Sew your own Christmas felt ornaments”. Op zoek naar stopwol voor een gaatje in een wollen trui kwam ik die in een laadje tegen en bedacht dat het goed zou zijn deze nu eens te maken. Het kartonnen tasje was nu weliswaar in het zicht komen te staan, maar daar bleef het een tijdje bij. Totdat dochter mailde over een grote kerstboom, die ze onlangs kocht en die toch een beetje kaal bleef ogen. Ze heeft nog niet zoveel dingen om er in te hangen. Als ik nu zo’n leuk koekemannetje maak van vilt uit dat sew your own pakketje dan kan ik die mooi naar haar toesturen. Niet alleen een koekemannetje, maar ook een paar kerstsokjes liggen al een tijdje gespeld en al te wachten om in elkaar gezet te worden. Deze zouden eigenlijk ook mooi mee kunnen. He, lekker een middagje prutsen aan die kleine grappige dingetjes en met resultaat, want de lamp bij m’n tafel komt vol te hangen.
Het mandje, een paar ornamentjes en het vogeltje had ik al op de quiltweek gemaakt, maar er zijn vier sokjes en een koekemannetje bijgekomen. Gisteren zijn er wat hangertjes op de bus gegaan naar Antwerpen. Kunnen ze daar lekker in de boom tussen de ballen en de lichtjes hangen. Ver weg van Juno, want ons stoute hondje had het vogeltje al gegapt en liep er triomfantelijk mee rond te rennen.
Ondertussen ging dat naaien zo lekker dat ik een paar blokken heb gemaakt om naar het gilde te sturen voor de Landleven fair. 
Ik hoop dat ze nog op tijd zijn en de quiltsters er wat mee kunnen. De foto’s van de blokjes zijn belabberd. Mijn eigen fototoestel is even stuk, helaas, en het is wat behelpen met een afgedankt klein, eenvoudig toestelletje van onze jongste. Door de trage sluitertijd heb ik steeds onscherpe of “bewogen” foto’s. ik hoop dat mijn eigen toestel gerepareerd kan worden en snel weer terug is.
Stoute Juno heeft haar hart op kunnen halen bij de decemberwandeling op de Veluwe. 
Met z’n allen in het losloopgedeelte van het bos in de weer als echte brakken, neus aan de grond, rennen in rondjes of heen en weer met en achter elkaar aan…. man, man, wat een pret tussen al die Bassets, grande en petite, van pup tot oudere honden. Juno kreeg al snel in de gaten wie de lekkerste beloning in z’n zak had. Op het roepen van Peter en mij kwam ze wel even langs, maar ging vervolgens keurig voorzitten bij een andere meneer….. Toch even navraag gedaan en jawel hoor, blokjes kaas in het beloningszakje! Potverdrie, daar kon een klein hondekoekje van mij niet tegenop. Toen we allemaal onze honden weer aangelijnd hadden en bij de auto’s terug waren, kregen we het zakje met de rest van de kaasblokjes van de meneer cadeau, hij lachte erbij van de pret. Voor de terugweg, wat aardig en zeker hartelijk dank namens onze vrolijke, slimme, voldane Juno.
Lapjesland 