Al weer aardig wat jaartjes geleden verhuisden we van Friesland naar Brabant en onze kinderen gingen hier verder naar de bovenbouw van de basisschool. Van alles was anders vergeleken met Friesland en vooral ook het taalgebruik. Zo kwam een van onze kinderen thuis enthousiast vertellen dat hij “onder de borduur” zat. Huh?! De kleuterjuf bleek een projectje gestart te zijn en leerde de kinderen borduren, een boekenlegger. En onze jongste was helemaal gegrepen door dit werkje, hij vond het geweldig. Het was zo grappig dat we de uitdrukking nog bezigen. En nu? Nu zit ik helemaal onder de borduur. Kleine tafereeltjes maak ik van de “Twelve days of Christmas”
En het is leuk! Er zijn dus twaalf van deze blokjes te maken. Ik borduur ze niet aan elkaar volgens het gegeven patroon, maar ga ze later verwerken in een quiltje. Net zoiets als het vogels en vlinders paneelquiltje dat ik aan het begin van het jaar maakte. Het wordt dan een mooi quiltje om aan de muur te hangen. Ik hoop dat het af komt, maar vandaag zit ik lekker de hele dag beneden te werken, bij de hond in de buurt.
Arme Juno is gisteren gesteriliseerd en nog een beetje van de wap. Vooral het “rompertje” dat in de plaats is gekomen voor een kap, zodat de dieren niet aan de hechtingen kunnen komen, vormt een bron van ergernis voor haar.
Na een dikke week mogen de hechtingen er uit en kan het pakje opgeborgen. ’t Is nog even kiezen op elkaar voor Juun, ze ligt helemaal opgerold klein en ongelukkig te wezen. Maar zo’n pakje is wel een vooruitgang vergeleken met een kap op, alleen daar heeft Juun geen weet van.
Lapjesland 