Snorrende naaimachines

Al een tijdje niets geschreven, maar dat betekent niet dat er niets gebeurt! Onlangs las ik bij een paar weblogs over scraps gebruiken en lekker de naaimachine laten snorren…. Jaja, dat laatste leek me wel wat. Had ik niet in juni een stapeltje kleine stukjes stof op de kop getikt bij de wereldwinkel? Restjes van Sari stoffen van zo’n 15 bij 25 cm en veelal blauwig van kleur. Juist de kleuren spraken me zo aan. Dat leek me wel wat om te verwerken en mijn naaimachine te laten snorren. Dus zo gezegd zo gedaan.

               In dit boek uit de bibliotheek ontdekte ik een patroon voor een yogamat en dat beviel me wel. Een paar andere stoffen bij de Saristof gezocht, de Kaffe Fassett stof uit m’n voorraadje leek me het meest geschikt, en aan de slag.                            Allemaal driehoeken genaaid en deze weer in rijen aan elkaar. Tof naaiwerk en “snorren” deed het! Eigenlijk was ik wel benieuwd naar de licht- donker verdeling. Ik heb geen roodfilter, maar een snoeppapiertje bracht uitkomst. Deze heb ik met een elastiekje om de lens gemaakt en o,o, nu kon ik niet meer goed scherp stellen. Grappig is wel dat je nu kunt zien hoe de vlakken verdeeld zijn. De top bubbelt wel een beetje, maar dat komt door de deurkruk die eronder verborgen zit. Gelukkig geen dikke bobbels vanwege bij elkaar komende naden, hoewel de Sari stof dikker is dan quiltstof en lastiger te verwerken doordat het geweven katoen is. Wel een pret om te maken en ik ben niet de enige die de top waardeert zo te zien                                                                                                                                     Grappig zoals Juno op de quilt kijkt. Jaja, dat ligt aardig! De top is ondertussen al gedubbeld en ’s avonds ben ik af en toe aan het doorquilten… tenminste als het niet te warm is.

In juli zijn we nog naar het noorden geweest en hebben ook een kijkje genomen in het museum in Stadskanaal. Daar is een tentoonstelling van quilts gemaakt van beddengoed. Wat mooi ziet dat er uit                                                                                                      Het museum in een oud pand met daar achter de watertoren. Die is ook te beklimmen en biedt dan een prachtig uitzicht. Bij binnenkomst van het museum hangt een quilt aan de schoorsteenmantel voor een verloting en verder zijn er tal van quilts te zien uit het boek “Uitgeslapen”.                                                                                                                Verrassend, deze “bloemen” op de geruite ondergrond. De quilts ogen fris, ze zijn verschillend van grootte en gevarieerd van samenstelling. De varkentjes vind ik grappig, de middelste kijkt de andere kant op, en hun krulstaartjes zijn leuk.                        Het lukt me niet om de grote quilts in hun geheel op de foto te zetten. Ach, ze zijn toch het best te bewonderen door zelf een kijkje te gaan nemen. De tentoonstelling duurt nog wel even.

Daarnaast kwam ik rondlopend door het museum nog dingen tegen die me compleet terug brachten in m’n kinderjaren, de Kwatta chocoladerepen bijvoorbeeld. Als kinderen spaarden we ons suf om zo’n leuk buigbaar Kwatta soldaatje te kunnen krijgen.                                                                                                                          Om maar niet te spreken over good old Bruintje Beer! Daar hadden we meestal een groot blik biscuits van in huis en tal van keren dat we een tentje bouwden of buiten gingen picknicken met kleedjes, karretje, speelgoed, bekertjes en limonade mee, was daar ook het trommeltje met Bruintje Beer biscuits. We hadden zelfs boekjes met verhaaltjes over hem. Wel een held uit m’n jeugd en nooit geweten dat de fabriek, die de koekjes maakte in Stadskanaal stond. Wat leuk om weer eens te zien.                                          En binnenkort weer een tijdje op stap, nieuwe dingen zien en beleven. Lekker twee weekjes op vakantie.