Af, af…. af!

Eind vorige week en begin deze week werd het huis aan de buitenkant geschilderd. Het ziet er mooi en fris uit en het karwei was ook lekker fris met al die deuren en ramen open. En ik maar naaien en naaien, maar met resultaat.

Van al die streepjes met oranje blokjes er tussen is het de buitenkant geworden van de rijstzak. Voor de binnenkant zou ik het patroon volgend vierkanten met blokken hebben moeten maken, maar dat werd me te machtig. Bij de Quiltpuzzel was er leuke stof met donkerblauwe opdruk en dat leek me wel wat voor de binnenkant.

En nu is ie af en omkeerbaar! De binnenkant vind ik eigenlijk mooier, maar Azusa kan nu kiezen hoe ze het gaat gebruiken en met welke kant buiten of binnen.

Ondertussen heb ik twee kommetjes in een nieuw Delftsblauw gekocht om er bij te geven en daarvoor heb ik een paar onderzettertjes gemaakt.

Mijn vingers doen nu pijn van het geprik en bovendien heb ik met het schoonmaken van de ramen m’n wijsvinger opengehaald een een klein spijkertje… Gelukkig is de vakantie in zicht en kunnen de wondjes helen, want naaien gaat zo haast niet.

Met m’n randjes gaat het nog, dwz ik blijf vier weken achterlopen. De randjes van de afgelopen weken zijn niet zo moeilijk en misschien lukt het me met zere vingers nog een beetje bij te blijven voordat we weggaan. We zullen zien.

De groene kleur verschilt wel, in de oude borduurzijde is meer donkergroen te zien. Wel jammer, maar het is niet anders.

 

cadeautjes, cadeautjes…

He, het wordt tijd om iets af te hebben. De cadeautjes die mee gaan naar Japan namelijk. In het weekend vliegt onze dochter er heen. Nog een dag of vier dus.

Dat is altijd lastig met iets maken voor een ander of een bepaalde gebeurtenis. Er zit een leuke en inspirerende kant aan en een dwingende kant van een deadline of is het passend c.q. geschikt? Nou ja, het regelt zich meestal wel. Ik zit tussen tal van dingen door te naaien en vermaak me er mee. Voor het dochtertje van Azusa heb ik nog een patchworkbal gemaakt uit een boekje van de bibliotheek. Al bladerend zag ik een foto waar ik vrolijk van werd. Een stoffen bal met ‘handjes’ en ‘voetjes’ en ook zo’n olijk gezichtje.

Dat kon ik toch niet weerstaan en zelfs de mannen in huis vinden ‘m grappig en kunnen er maar moeilijk van af blijven. Ze kijken al steeds naar wedstrijden en horen over topscoorders… een bal in de buurt vormt nu een risico en zeker zo’n uitdagend Humpty Dumpty geval! Allemaal vijfhoekjes, 12 stuks, aan elkaar genaaid en nog wat borduren. Leuk om te doen! Ik maak er vast nog een, want hij staat zo gezellig op m’n tafel en lacht zo aanmoedigend dat ik bang ben dat ik ‘m straks ga missen.

Nu nog de Komebukuro, een patroon van een Japanse rijstzak van Susan Briscoe, met Hollandse folklorestof. Het is gratis te downloaden van de Oakshottsite. Ik heb de buitenkant met strepen en de binnenkant met blauw-witte stof nu af. De strepen met oranje blokjes er tussen waren het meeste werk tot nu toe. Het lijkt zo makkelijk, maar ondertussen. Het kostte me toch weer moeite om geweven stof tussen bedrukte katoenen stof recht te naaien. Zo snel leer ik dat dus niet na al die strepen en al eens eerder een patroon met “jujubesruitjes”. De bodem zit al in de buitenkant en binnenkant. Nu nog lussen, een door te strijken plakkende tussenlaag en het geheel in elkaar en aan elkaar zetten met nog een koord door de lussen om het af te maken. Wow, spannend moment. Daar ga ik vandaag mee aan de slag en ik hoop dat het goed gaat en past…. duimen…