Nog een hoes, en een uitstapje

Nu de laptophoes af is en zeer geslaagd wordt gevonden is er weer een vraag ontstaan. Ditmaal een hoes om een keyboard snel en handig mee te kunnen nemen op de fiets of in de bus of trein. Dus ben ik naar de stad gegaan om materiaal te kopen en tikte een coupon van postzakstof op de kop. Mooi. Nu nog een voering en een stevige tussenlaag. Voor het laatste heeft de Quiltpuzzel  een soort stevige vlieseline met plaklaag. Deze heb ik al vaker gebruikt en bevalt zeer goed, maar helaas is dit materiaal maar 50 cm breed. We puzzelen met de maat van de hoes en hoe we de vlieseline zullen maken. Heel lastig zonder patroon. Eenmaal thuis blijkt zowel het couponnetje als de vlieseline niet goed te passen bij het nu toch van krantenpapier gemaakte patroon. Dus weer terug naar de stad. Brrr, het waait en het regent flink. Het zit allemaal wat tegen. De coupon kon ik gelukkig ruilen voor dezelfde stof, maar nu aan de meter. Voor de vlieseline koop ik een ander soort van 90 cm breed en neem voor lief dat deze geen plaklaag heeft. Maar weer terug door de regen en wind en vlak voordat ik af kan slaan om onze wijk in te rijden ontdek ik bij de boerderij tussen alle paarden een heel klein veulentje….. Wow… pas geboren! Tsjonge jonge zeg, dit maakt m’n hele dag in een klap goed!

Een paar dagen later lukte het me pas om er een beetje aardige foto van te maken, dus hier is ze nu een paar dagen oud. Ze heeft hele lange benen en vier witte “kniekousen”. De boer bij wie ik vroeger veel kwam zou zeggen “wat sjiek”. Het is een vrolijk beestje, ze huppelt en danst soms door de wei.

Met frisse moed ben ik aan de hoes begonnen en in het weekend heeft Mirjam ‘m mee kunnen nemen. Het werkt en doet al dienst, maar de schouderband is eigenlijk te kort geworden. Dat komt tzt wel goed. Zoiets is lastig op maat te maken als je niet kunt passen.

Hier staat de hoes met een kleiner keyboard, dat we nog hier hebben staan, er in. Ik ben blij dat het karweitje af is. Het is een hoes van 95 cm lang, 18 cm diep en 37 cm breed, een beetje rare maten en een heel geknutsel met voering, tussenvoering en buitenkant.

Het quiltje met de kippen is ook af en hangt al in de keuken. Tijd voor wat anders, hoewel er nog van alles ligt waarmee ik verder kan….

Maar eerst nog een leuk uitstapje. Met bon van het quiltersgilde bedacht ik dat we op Hemelvaartdag wel naar Appeltern zouden kunnen gaan. Dat vond Peter prima. Helaas regende het vrijwel de hele dag, maar alles heeft een keerzijde. De tuinen zagen er fris en groen of helder kleurig uit en de vogels zongen er vrolijk op los.

Prachtige tuinen, zowel de aangelegde

als de wat meer wildere,

en het quiltgebeuren was leuk en viel hier goed op z’n plaats. 

 

Er was een ronduit prachtig gemaakte quilt van sterren gecombineerd met fijn geborduurde letters van het alfabet in een bloem of plant gezet.

Ik ben vergeten de naam van de maakster goed vast te leggen, haar voornaam is Christel. De driehoeken tot zeshoeken samengebracht uit allerlei landen, en tentoongesteld geweest in Birmingham, waren ook te bewonderen in een klein paviljoen.

 

We hebben  wel genoten. Het enige heikele punt was de catering. Hier en daar bij de restaurantplekken bleek de soep op, en ook de broodjes. Uiteindelijk konden we nog een broodje eten in het gebouw waar ook de workshop werd gegeven. Daar was de sfeer prima en er werd geknipt, gekletst en genaaid dat het een lieve lust was. Nog een paar stofjes gekocht bij het winkeltje van Maaike Bakker voor alweer “een vraagje” van dochterlief. “Mam, kun je iets maken voor de baby van Azusa?”, haar Japanse vriendin waar ze naar toe gaat deze zomer. Iets met die leuke Hollandse stofjes? Eh… jaaah? Hmmm, nu nog verzinnen wat het gaat worden, maar dat komt nog.

Peter en ik hebben nog even gekeken naar de tuin van Jacqueline, een nicht van Peter. Ze won een paar jaar geleden een tuinontwerpwedstrijd en mocht de tuin uitvoeren op het terrein van Appeltern. De tuin verandert jaarlijks en het is leuk om elk jaar even te kijken hoe het er nu weer uit ziet. En dan met allerlei ideeën en indrukken opgedaan na een mooie dag, ondanks de regen en ook wat koud geworden ondertussen, weer op huis aan.

Van alles en nog wat

Sinds het blogje van april lijkt alles elkaar snel op te volgen, zo snel dat het niet van even stil zitten en schrijven is gekomen. Ik heb niet voor niets altijd al grote bewondering voor dagboekschrijvers gehad en nu ook voor regelmatig schrijvende bloggers, mij lukt het niet goed zoiets te doen. Nu was er bovendien een probleempje gerezen.

Anderhalve week terug zaten we net ’s avonds aan tafel te eten toen er een hevige bui losbarstte en er kwam een enorme knal waar we behoorlijk van schrokken. Een blikseminslag vlakbij. Er bleek in de buurt overal wel wat schade te zijn, straatverlichting viel uit, centrale antenne deed niets meer en onze modum had het begeven. Even een tijdje geen computer. Tsja, dat had wat voeten in aarde om het te repareren.

.

Ik had net, voor Hidde’s verjaardag nog, een hoes voor een ” super Mario questionblock” af gemaakt en Peter, bezig met een nieuw modum installeren, al bellend met de helpdesk, is er ondertussen maar op gaan zitten. We konden er allemaal wel om lachen hier. Hoe toepasselijk nu ineens. Gelukkig is het modum vervangen en we computeren weer.

Om mijn broer in Groningen te helpen met een schilderklus zijn we twee keer een weekend wezen logeren in het natuurvriendenhuis in Noordlaren. Wat is het mooi opgeknapt! Marjolein en haar ploegje voor ’t schilderen willen we zeker complimenteren en ook de vondst om de stoelen en bank van kleurige hoezen te voorzien is geweldig.

 

Ik was helemaal verrast en onder de indruk. Zo’n hoes maken is wel ingewikkelder dan de kubus, en dan de bank! We komen snel weer es terug in ’t noorden om te genieten, nu waren we gewoon te moe van ’t klussen. Misschien in juni voor het quiltfestival…

O,ja, en quilten…. daar ben ik aan een kippenquiltje begonnen om een kale muur in de keuken van een gezellig kijkdingetje te voorzien. Mirjam was bezig met het componeren van een kinderliedje over kip, haan en kuiken zo in de lente en vlak voor pasen. Het was wat puzzelen met de tekst en twee kunnen meer dan een, dus deed ik vrolijk mee om in het ritme van de muziek het verhaaltje zo compact en eenvoudig mogelijk te brengen. Leuk en inspirerend. Ik wilde ook wat met kippen maken, een quiltje. Daar had ik al een tijdje aan gedacht, maar nooit aan begonnen en dat ging nu veranderen.

Het is bijna af, er moeten nog bloemetjes aan de steeltjes en een paar kippen hebben nog geen snaveltjes, maar daar wordt aan gewerkt. Het geheel is niet zo groot, ± 40 bij 60 cm. en door de lusjes aan de bovenkant komt een stokje om ‘m op te hangen. Arme Peter, hij vindt het een stijlbreuk in onze “moderne, strakke” keuken. Maar ik kijk er nu al graag naar, ondanks de foutjes en de “country outlook”, en in de keuken staat het vrolijk.

Over dieren gesproken… Bij de tentoonstelling in Veldhoven, afgelopen weekend, zag ik een hele serie quilts met koeien. Nu vond ik deze grappig en mooi gemaakt, maar wel erg druk en bont. Wel leuk dat een hele groep dit thema heeft uitgewerkt en dat we ze bij elkaar kunnen zien hangen.

Eigenlijk dacht ik ondertussen meer aan de beeldjes van koeien die je indertijd kon kopen bij de bijenkorf om zelf te verven in navolging van een aantal kunstenaars, die ook de koe een eigen “outlook” gaven. Zoiets lijkt me wel wat om nog eens te maken, een koeienquilt met verschillende blokken van koeien met elk een eigen “outlook”. Daar ga ik een tijdje op broeden. Verder was er weer veel te zien en te beleven op de beurs. 

Nog een paar foto’s, de eerste is van een quilt met vouwtechniek. Nu ik zelf daarmee wat zit uit te proberen is het leuk om werk met die techniek van anderen te zien. De tweede foto is van een quilt gemaakt met veel stof van overhemden en daar heb ik al een aardig stapeltje van verzameld. Riet liet me al eens een quilt zien waarin stof van oude overhemden verwerkt was, heel mooi. En deze vind ik ook niet gek.

De quilts van Willy Doreleijers zijn totaal anders dan alle quilts die tentoongesteld werden. Ze zijn meer grafisch en veel abstracter, maar ik mag er graag naar kijken. Nu ik de foto’s zo zie komt de quilt op de eerste foto erg vlak over. Dat is jammer. In het echt is deze beslist mooier.

De molen is ook prachtig. Er waren natuurlijk meer quilts van haar te zien, oa. van meer detailstukken van een molen. Ze zullen wel vaker hier of daar worden tentoongesteld. Beslist het kijken waard.

Tussen de bedrijven door heb ik bijna een nieuwe hoes voor een laptop af. De oude was weliswaar nog goed, maar er is een nieuwe laptop gekomen en die is kleiner dan de vorige.  Nu dochter op vakantie was en haar nieuwe laptop even hier bleef liggen dacht ik “kom, opmeten en naaien met wat restjes, een passende nieuwe hoes is zo gepiept”. Hij zit in elkaar, alleen de rits nog. Dat kost me altijd moeite en hoofdbrekens, maar ooit leer ik  het nog wel.

Dit was eigenlijk bedoeld als verrassing, maar gisteren kreeg ik een mailtje of ik een hoes zou kunnen naaien voor een keyboard….  Ok, heen en weer gebeld over het een en ander, oa. voor de maat en het hoe en wat. Dat kan ik wel proberen als ik het materiaal ervoor in huis heb.

Het ergste is op dit moment eigenlijk een randje per week. Nou ja, erg? Ik ben blijven steken bij randje 32. Die zag er ingewikkeld uit en heb ik door de drukte maar even opzij gelegd. Nu is er een stapeltje van uitgeprinte randjes en weggelegd borduurwerk. Daar moet wat aan gebeuren om niet de aansluiting te missen…. dat wordt de komende vrije tijd borduren… lekker rustig.