There never seems to be enough time…

He, het lukt maar niet even tijd te maken om een blogje te schrijven. Kraaien gaan onder ons dak nestelen en dat is geen goed idee, dus dat is nu voorkomen dankzij de timmerman. Gescheurde badkamertegels worden vervangen, de tuin is weer wat toonbaar na het snoeien, gazon aanpakken en de tegels vrij maken van groene aanslag, schilderklussen afgesproken enz.enz. Allerlei druk voorjaarswerk. En borduren?  Man man net nu worden de randjes groter en ingewikkelder, dus zou ik die even snel uitprinten en in die gauwigheid vergeet ik eerst te downloaden. Heel het blogverhaal dreigde uitgeprint te worden, papier raakte op en voordat ik het kon stoppen liep de printer vast…. Een hele ochtend kwijt aan herstel van dat kleine foutje en toen, van de schrik voorzichtig, maar weer een poging tot uitprinten. Vanaf de soldaatjes. En dan borduren. Nu, dit duurde beslist langer dan een zondagmorgen! Het is goed gekomen gelukkig. Ik wil niet zomaar opgeven. Bij andere blogs lees ik hoe gemakkelijk het wordt gevonden…. en hoe snel het gaat…. oef, nou ja, pech, ik ben niet zo handig dus, maar we gaan gewoon verder op onze eigen manier

.

En de eerste witte borduurgarenstreng is op. Ik heb al zeker drie groene gebruikt en ben ruim over 1/4 van het borduurlinnen heen. Mijn strook is 1.50 m lang. Dat gaat niet genoeg zijn, maar tegen die tijd bedenk ik wel wat hoop ik met Tom Poes in gedachten.

Wel ben ik even naar de tentoonstelling van kleine quilts geweest in Tilburg. 

Het was gezellig. Een mooie zonnige dag en bij de thee met lekkere kruidkoek konden we buiten zitten op de binnenplaats van de synagoge. In de synagoge, een mooie lichte ruimte, waren tal van quiltjes te zien, maar eerlijk gezegd vond ik sommige erg laag hangen. Misschien was de ruimte toch wat klein voor alle inzendingen.

Ook vond ik het jammer dat er bordjes naast hingen met alleen een naam en titel of onderwerp behorend bij het quiltje. Ik zou af en toe wel meer hebben willen weten over een quilt of de quiltster die het maakte. Een paar overzichtsfoto’s

Deze drie quiltjes hieronder spraken me aan. Ze vielen weliswaar niet binnen het thema van de tentoonstelling, maar ze zijn mooi genaaid en gequilt. De middelste heeft op de foto plots een fellere kleur gekregen, in het echt is deze mooier van kleur. De roos is gemaakt van allerlei verschillende rode stukjes stof, machinaal geappliqueerd voor zover ik kon bekijken, heel leuk en knap gedaan.

Zoiets zou ik zelf ook wel willen maken, maar of ik het zo mooi kan? Ik ben aan het oefenen en al doende leert men …

Een quiltgroep stuurde quilts in en hun opdracht was denk ik een drieluik maken met het thema feestelijk gebeuren al stond dat nergens vermeld. Nu, er was genoeg te zien die middag en bij de standjes van “Quilt it Dotty” en “Serendipity” heb ik nog een paar blauwe stofjes op de kop getikt. Die ben ik aan het sparen. Te zijner tijd wil ik proberen een grote quilt te maken zoals de coverlet van Jane Austen en dan voornamelijk met blauwe stoffen. Over lievelingskleur gesproken…  het is een soort grijs/wit blauw, in Zweden kennen ze dat als Gustavian blauw, en deze kleur zou ik in de coverlet steeds terug willen laten komen.

Eerst maar es verder met m’n oefenquiltjes en m’n vouwwerk. Die zijn nog helemaal niet af, maar dat pak ik tussen de bedrijven door af en toe op.

De rand is hier gedeeltelijk te zien, maar is nu bijna klaar. En dan alles aan elkaar naaien en afwerken. Doordat een deel vouwwerk is en een ander deel niet is dat afwerken nog een gepuzzel voor me, maar wel leuk om uit te vinden. Ik ben benieuwd hoe het  uiteindelijk wordt.

Met deze ben ik bezig een soort drieluik te maken. Ik gebruik dezelfde stoffen voor verschillende patronen. Zo kan ik uitproberen of ik de techniek erachter onder de knie krijg en wat kleuren en stoffen doen. Van de ster is de top af, nu ben ik bezig een krans te maken met een log cabin patroon en daarna probeer ik nog een een vrij patroon met vlakken en blokjes maken van dezelfde stof en ongeveer dezelfde grootte.

Over de blokjes die op de grotere stofvlakken liggen ben ik het nog niet zo eens, dat kan nog veranderen. Het is steeds puzzelen, wikken en wegen en dan aan de gang.

O, o, en geregeld dat liedje in m’n hoofd…”There never seems to be enough time to do the things you wanna do once you find out…..”  Dat is maar al te waar.