Draden in Arnhem

Een boekenweekgeschenk is een cadeautje met een extraatje, het gratis dagje uit met de trein. Een bijzonder aardig idee waar ik al jaren gebruik van maak en zo ook afgelopen zondag. Na wat afwegingen besloten Peter en ik es een kijkje te gaan nemen in Arnhem en daarbij het museum voor moderne kunst aan te doen. Daar is net een nieuwe tentoonstelling geopend, genaamd “Threads”.

We waren nog nooit in dit museum geweest en verrast door het gebouw en de ligging met mooie tuin en prachtig uitzicht. De tentoonstelling was in een paar zalen en liet een gevarieerd beeld zien van kunst waarin “draad” de kern vormde in de manier van uitdrukken van de kunstenaar. Een paar foto’s met bijgevoegd de naam van de kunstenaar en begeleidend tekstje, hoewel het misschien te klein is om te lezen. (als je op de foto klikt komt die wat groter in beeld)

 

De shawls, die we kennen als “PLO shawls” uit de jaren ’70, waren nu totaal anders gebruikt. Het leek wel een ‘slangenberg’.

 

Ik wist wel dat er vele soorten donkerblauw bestaan uiteraard, maar men heeft indertijd het plan opgevat een soort uniform diepblauw te creëren als standaard in de Europese Unie en nu is te zien in hoeverre dat dus gelukt is….

 

De ouderwetse trapnaaimachine omgeven door een web van draden, waarbij de kunstenaar opmerkt dat je er in vast kunt zitten – gevangen in een web – maar ook dat je je omhuld kunt voelen als in een cocon, vond ik heel aardig. Hier op de foto lijkt het een warboel, maar ruimtelijk maakt het een andere indruk. Er waren nog tal van objecten te zien, dus als je nieuwsgierig geworden bent ….

Er zijn workshops en lezingen en er is een scholenproject, leuk. Wij hebben alleen de tentoonstelling gezien en ik heb nog even meegedaan aan het borduren…

Dat gaat behoorlijk stoer, want het stramien is erg stijf. Naast mij waren een paar kinderen van de partij, maar zij wilden graag hulp van hun moeder bij het doortrekken van de naald.

We zijn nog verder rond gaan kijken in het museum en zagen nog net de videokunst van Hans op de Beeck. Ik heb het eerlijk gezegd niet zo op die kunstvorm, maar ik was totaal verrast door wat ik nu zag. Prachtige visuele poëzie! Een video ging over de stroom emigranten naar Amerika vlak na de tweede wereldoorlog en was gemaakt in samenwerking met een museum in Antwerpen waar de tentoonstelling over “De Red Star” is. Die hebben we van de winter proberen te bezoeken, maar de kaarten waren uitverkocht en we hebben het boek over de emigratiestroom, Tranzyt Antwerpia- reis in het spoor van de Red Starline-, gekocht. Voor de emigranten toegelaten worden ondergaan ze een keuring en worden ze gedesinfecteerd…. getoonde beelden schokken, door wat je ziet maar ook doordat het  associaties oproept met concentratiekampen.  Het geeft te denken.

Een andere video liet een ontwikkeling zien van een gemaakt landschap. Dit maken, van eenvoudig en herkenbaar materiaal als bijvoorbeeld suikerklontjes, zag je gebeuren en de vervorming eveneens… fascinerend. Ik heb geboeid zitten kijken. Er was nog een derde video, maar die heb ik niet goed gezien. Deze tentoonstelling duurt nog tot 30 maart. En er is een filmpje van op youtube te zien.

We hebben verder buiten gewandeld en van het weer genoten. Een mooie dag.

Enne… mijn randjes zijn wel af. Ik heb in m’n enthousiasme over borduren nog iets gemaakt wat bijna af is en waar ik denk ik weer een tasje of mapje van ga maken. Voor borduurspulletjes.

Het quilten vordert wat langzamer. Ik ben nog steeds bezig met het vouwen en vastzetten van blokjes die een rand gaan vormen om de roze gevouwen zeshoeken.  Langzaam aan, dan breekt het draadje niet.

Regiodag Brabant Oost

Terug van de Elzas lag het Quiltnieuws bij de post. Leuk! Snel doorgebladerd en mijn oog valt op de bladzijde over de regiodagen. Hmmm, daar heb ik wel zin in. Ik kan me nog net inschrijven die dag en dat heb ik gelijk gedaan, dus gisteren was het zover. Op naar De Tillander in Oisterwijk met naald, draad, schaar en goeie zin.  Er was een kleinere opkomst dan wat ik me herinner van eerdere keren. Maar evengoed nog twee rijen tafels met quiltsters daar aangezeten, gezellig pratend en elkaars werk bewonderend.                Achter in de zaal een standje van Maaike Bakker en Francoise Maarse.

Om iets na tienen, na kennismaking en begroetingen links en rechts en een kop koffie, begonnen we. De gebruikelijke mededelingen kwamen eerst en werden gevolgd door het uitdelen van pakketjes voor de workshop van Francoise Maarse.

Het was een speldenkussentje in de vorm van een bloem om bovenop een klosje garen te zetten. Een grappig en fleurig ding om zelf in elkaar te maken en daar werd na uitleg van Francoise over het hoe en wat hard aan gewerkt. Eerst de blaadje maken, deze aan het bolletje zetten en met vilt aan de onderkant een steeltje vastzetten, zodat het bloemetje als geheel met steeltje in een klosje garen gezet kan worden. De spelden kun je dan in het bolletje van de bloem steken. Het begon er fleurig uit te zien op alle tafels. De meeste bloemetjes waren klaar met lunchtijd.

 

Ik besloot het steeltje niet aan het bloemetje te zetten. Ik vind dit soort dingetjes maken erg leuk om te doen, maar zoiets op m’n klosje zetten doe ik eigenlijk niet. Veel te lastig voor als ik garen wil pakken. Het is wel een leuke corsage of versiering en ik heb de achterkant zo afgewerkt dat ik er makkelijk een speld aan kan zetten. Ach, als ik van gedachten verander of het bijvoorbeeld eens als cadeautje weg wil geven is het steeltje er alsnog makkelijk aan te maken.

’s Middag volgde er een uitleg van Francoise over het boek dat ze samen met Maaike Bakker heeft geschreven en dat is uitgebracht door een Amerikaanse uitgever, in het Engels (en Engelse maatvoering, met inches dus). Een interessant verhaal en een heel avontuur zo te horen. Het verhaal werd ondersteund door het laten zien van de quilts uit het boek (en enkele andere), die in samenwerking tot stand kwamen in minder dan een jaar tijd. Tsjonge jonge…

Dit was de eerste quilt die we zagen. Deze is niet in het boek gekomen, omdat het niet aan de eisen voldeed (juiste maten enz), maar het is wel een mooie frisse quilt. De blokken waaruit de quilt is opgebouwd vormen ook onderdelen in andere quilts. Ook kan een blok door andere stofkeuze een totaal andere indruk geven.

We zagen dit door onder andere twee getoonde quilts met paddestoelen. De ene is licht van kleur en nog wat nazomers en de andere is donkerder en herfstig. De meeste quilts, die in het boek voorkomen werden getoond en uitgelegd en daarbij kwam af en toe ook een variant aan bod. Tenslotte was er de grote quilt, waarin alle beschreven blokken uit het boek een plaats vonden, als indrukwekkend sluitstuk. Vele handen hadden hieraan meegewerkt om het tot stand te brengen.

 

Wow, ik vraag me nu wel af of er iemand is die dit in haar uppie gaat maken. Voor mij is dit zeker te ver. Gelukkig zijn er heel leuke patronen voor een kleiner werkje en Francoise deelde een patroon uit van een gieter met paarse viooltjes er in. Een gekleurde afbeelding is te zien op http://www.thepaperpiecedgarden.blogspot.com

 

Ja, dat is een leuk wandkleedje, maar misschien ook leuk voor een kleedje op de tuintafel of zo. Het lijkt me wel wat om zoiets te maken, paper piercing en applicatie, en ik heb alvast een paar stofjes gekocht. ( oef, eigenlijk eerst m’n vouwpatchwork afmaken).

Theetijd en de show and tell. De quiltsters naast wie ik zat waren goed bezig geweest met tassen maken. Een heel groepje liep naar voren.

 

Pieternel liet behalve een paar tassen een rugzakje zien en vertelde dat het helemaal niet moeilijk was. “Zes blokken stof aan elkaar naaien enne… dan werd het GEWOON een tas”.

Jaja, Francoise merkte op dat we allemaal geregeld ‘gewoon’ zeiden en daarbij dachten dat het allemaal vanzelfsprekend kan/gaat/begrepen wordt enz. maar dat is toch niet echt altijd het geval. Er waren vele zelfgemaakte tassen en die werden in de lucht gehouden zodat iedereen wel wat zag. Het was een drukke en gezellige dag en we kregen tot slot door een soort ‘loterij’ een pakje mee naar huis verkregen uit een erfenis van een overleden quiltster.

Het werd rennen naar de trein. Ik haalde hem nog net, omdat de conductrice zo vriendelijk was even in de deur te blijven wachten tot ik m’n kaart ingecheckt had. Gelukje! En mooi op tijd thuis met allerlei nieuwe dingen en plannetjes.

Even op stap

De vorige week waren we even op stap. Weg van het carnavalgedruis en lekker aan de wandel in de Elzas voor een midweek. Het was prachtig weer en we zijn vanuit het dorpje waar we logeerden met een bus naar de Markstein gegaan om daar te wandelen over de bergrug, in de sneeuw en in de zon.

Wat een uitzicht en geweldig mooie wolkenluchten! Eigenlijk hoorden we een soort rackets onder onze wandelschoenen te hebben om niet te ver weg te zakken in de sneeuw, maar het viel mee. Het was goed te doen op alleen wandelschoenen, want door het zachte weer lag er nog maar weinig sneeuw. Alleen de broekranden werden nat.

Ook de wijngebieden waren mooi en er werd al hard gewerkt nu het zo vroeg voorjaar  is geworden.

Dit is een wijngebied vlakbij Riquewihr. Er komt voorzichtig kleur in het land, wat groenige of gelige waas van gras, beplanting en bomen die weer gaan groeien. Er zijn tal van voetpaden tussen de wijngaarden door. Peter en ik waren nog nooit in dit gebied geweest en het was een verrassing voor ons. Zoveel te zien en te doen, een midweek is niet genoeg. In Colmar hebben we behalve rondbanjeren, lunchen en een bezoek aan het museum (Unter den Linden, midden in een verbouwing, jammer) ook nog een quiltwinkel gevonden vlakbij de parkeerplaats waar we onze auto neergezet hadden. Deze staat ook op de lijst met quiltwinkels in Frankrijk van Cosman.

Best wel een grote winkel met een werkruimte en een gevarieerd assortiment, ook veel borduurspullen. Daar zou ik wel een tijdje zoet gebracht kunnen hebben, maar Peter vond dat iets minder interessant en grapte dat voor de stoep stond “stationnement minutes”…. kortom kiezen, kopen en weer verder. Van een prachtig borduurboek heb ik afgezien, maar van een paar stoffen die in de streek gemaakt worden heb ik wat gekocht samen met wat band. Het is katoen, maar ook half om half katoen en linnen. De beige katoen/linnen stof past eigenlijk mooi bij mijn randje per week borduurlinnen.

.

Hoewel ik wat quiltspullen mee had, m’n vouwpatchworkblokjes, is het daar helemaal niet van gekomen. Veel te moe van het rond stappen en de vele indrukken.  En ook slaperig van het lekkere eten. Kijk nou, de bakker!

En ’s avonds in het hotel een diner met vier gangen, iets wat bij het arrangement hoorde. We zijn allebei plots even ‘aan de lijn’ na die midweek Frankrijk, maar we hebben wel genoten!

En zaterdag weer thuis de boel op orde brengen en de nieuwe randjes borduren. Het lukt wonderwel, ik ben nog steeds bij. Zelfs die stiksteek rand is geborduurd al verdient die niet de schoonheidsprijs.

De twee laatste randjes staan hier nog niet op de foto zie ik, maar ze zijn gelukkig wel af. Lukte het me maar m’n quiltwerkjes zo goed bij te houden…